Το Τζαμί της Καλούτσιανης βρίσκεται στην κεντρική πλατεία της ομώνυμης συνοικίας της πόλης. Σύμφωνα με επιτοίχια επιγραφή (άγνωστη σήμερα) το Τζαμί κτίστηκε το 1740 από τον Χατζή Μεχμέτ–πασά, βαλή (διοικητή) των Ιωαννίνων, στη θέση ενός μετζίτ (οθωμανικός ναός χωρίς μιναρέ).

Σύμφωνα με τους μελετητές, το τζαμί ονομάστηκε έτσι έπειτα από την εκδήλωση του επαναστατικού κινήματος του Διονυσίου Φιλοσόφου τον Σεπτέμβριο του 1611, το οποίο είχε ως επίκεντρο το σημείο αυτό. Η ονομασία προέρχεται από τουρκικές λέξεις και σημαίνει βρύση αίματος (τσεσμέ = βρύση, καν = αίμα). Μαρτυρεί λοιπόν, με αυτό τον τρόπο, την τραγική για το χριστιανικό πληθυσμό των Ιωαννίνων, κατάληξη του κινήματος του Σκυλοσόφου.

Όπως ήταν σύνηθες, το τζαμί έδωσε το όνομά του και στην γύρω περιοχή, το οποίο με την πάροδο του χρόνου έγινε Καλούτσ(ζ)ιασμη – Καλούτσιανη. Ο τύπος αυτός αναγράφεται σε έγγραφα του 1874 και 1878 και μνημονεύεται από τους, Παΐσιο (1690), Ε. Τσελεμπή (17ος αιώνας) και Ι. Λαμπρίδη (1886). Μέχρι την απελευθέρωση της πόλης των Ιωαννίνων, το 1913, το Τζαμί λειτουργούσε ως μουσουλμανικό τέμενος.

Μετά την απελευθέρωση, περιήλθε ως ανταλλάξιμο στην ιδιοκτησία της Εθνικής Τράπεζας, στέγασε για ένα διάστημα το σταθμό υπεραστικών λεωφορείων και στη συνέχεια εκποιήθηκε σε ιδιώτες. Προσφάτως, ολοκληρώθηκε η απαλλοτρίωσή του από το υπουργείο Πολιτισμού και εκτελείται σειρά εργασιών προκειμένου να βελτιωθεί η εικόνα του μνημείου και να απομακρυνθούν οι κακότεχνες κατασκευές που έχουν συσσωρευτεί στο κτίσμα από τη μακρόχρονη, μη συμβατή με το τέμενος, χρήση.