Το κτήριο ανεγέρθη πιθανώς από τον Αλή Πασά κατά τα έτη 1815-1820. Είναι ένα από τα σημαντικότερα σωζόμενα κτήρια στο χώρο της νοτιοανατολικής ακρόπολης (Ιτς Καλέ) του Κάστρου και αποτελούσε μία από τις εστίες του οθωμανικού οχυρωματικού συγκροτήματος.
Το κτήριο είναι ισόγειο, λιθόκτιστο, ορθογώνιας κάτοψης και καλύπτεται από θολωτή στέγη με τις χαρακτηριστικές καμινάδες μιας Εστίας. Ο εσωτερικός χώρος διαιρείται με ογκώδεις πεσσούς και τοξοστοιχία σε δύο επιμήκεις χώρους. Στο πάχος της βόρειας τοιχοποιίας εντοπίζεται σύστημα μικρής δεξαμενής, η οποία αποτελούσε μέρος μιας μεγαλύτερης, που επεκτείνεται στην ίδια πλευρά. Η δεξαμενή και οι βρύσες, που υπήρχαν στο εσωτερικό των «Μαγειρείων» εξυπηρετούσαν τις ανάγκες της παρασκευής του φαγητού. Για τον φωτισμό του χώρου υπήρχαν μακρόστενα παράθυρα.
Τα «Μαγειρεία» είχαν δεχθεί μικρής έκτασης μεταγενέστερες επεμβάσεις από τον τουρκικό και τον ελληνικό στρατό χωρίς να αλλοιώσουν την αρχική μορφή του. Στο κτήριο έχουν γίνει εργασίες στερέωσης και συνολικής αποκατάστασης. Σήμερα στεγάζει το αναψυκτήριο του αρχαιολογικού χώρου της εσωτερικής ακρόπολης.
